vexilla_paginae

Blog

Quid interest inter sensorem CO2 infrarubrum et TC?


Cum cellulae crescunt, ut incrementum idoneum fiat, temperatura, humiditas, et CO2 gradus moderandi sunt. Magni momenti sunt gradus CO2 quia pH medii culturae moderari adiuvant. Si nimium CO2 est, nimis acidum fiet. Si non satis CO2 est, alcalinius fiet.
 
In incubatore tuo CO2, gradus gasii CO2 in medio a copia CO2 in camera regulatur. Quaestio est, quomodo systema "scit" quantum CO2 addendum sit? Hic est ubi technologiae sensoriae CO2 in usum veniunt.
 
Duo genera praecipua sunt, quorum quisque sua commoda et incommoda habet:
* Conductivitas thermalis resistore thermico utitur ad compositionem gasis detegendam. Haec optio minus sumptuosa est, sed etiam minus certa.
* Sensoria CO2 infrarubra lucem infrarubram adhibent ad quantitatem CO2 in camera detegendam. Hoc genus sensorii carior est sed accuratior.
 
In hoc articulo, haec duo genera sensorum fusius explicabimus et implicationes practicas utriusque discutiemus.
 
Sensorium CO2 Conductivitatis Thermalis
Conductivitas thermalis operatur per mensuram resistentiae electricae per atmosphaeram. Sensorium typice duas cellulas constabit, quarum altera aere ex camera crescentiae repleta est. Altera est cellula sigillata quae atmosphaeram referentialem ad temperaturam moderatam continet. Quaeque cellula thermistorem (resistorem thermalem) continet, cuius resistentia cum temperatura, humiditate, et compositione gasis mutatur.
conductivitas_thermalis_magna
Repraesentatio sensoris conductivitatis thermalis
Cum temperatura et humiditas eaedem sint ambabus cellulis, differentia resistentiae differentiam in compositione gasis metietur, hoc in casu gradum CO2 in camera reflectens. Si differentia detegitur, systema rogatur ut plus CO2 in cameram addat.
 
Repraesentatio sensoris conductivitatis thermalis.
Conductores thermici alternativam vilem praebent sensoribus infrarubris, quos infra tractabimus. Attamen, non carent incommodis suis. Quia differentia resistentiae affici potest ab aliis factoribus quam solum gradus CO2, temperatura et humiditas in camera semper constantes esse debent ut systema recte fungatur.
Hoc significat te, quotiescumque ianua aperitur et temperatura et humiditas fluctuant, lectiones falsas habiturum. Re vera, lectiones accuratae non erunt donec atmosphaera stabilisatur, quod dimidiam horam vel plus durare potest. Conductores thermici fortasse idonei sunt ad diuturnam culturarum conservationem, sed minus apti sunt ad casus ubi ianuae frequentes sunt (plus quam semel in die) aperiuntur.
 
Sensoria CO2 infrarubra
Sensoria infrarubra quantitatem gasis in camera modo omnino diverso detegunt. Haec sensoria eo nituntur quod CO2, sicut alia gasia, certam longitudinem undae lucis, 4.3 μm ad praecise dicendum, absorbet.
Sensorium infrarubrum
Repraesentatio sensoris infrarubri
 

Sensorium potest detegere quantum CO2 in atmosphaera sit metiendo quanta lucis 4.3 μm per eam transeat. Magna differentia hic est quod quantitas lucis detecta non pendet ab aliis factoribus, ut temperatura et humiditate, ut fit cum resistentia thermali.

Hoc significat te posse ianuam aperire quotiescumque vis et sensorem semper accuratam lectionem praebiturum. Propterea, habebis gradum CO2 in camera constantiorem, quod significat meliorem stabilitatem exemplorum.

Quamquam pretium sensorum infrarubrorum decrevit, adhuc pretiosiorem alternativam conductivitati thermali repraesentant. Attamen, si sumptum defectus productivitatis cum sensore conductivitatis thermalis uteris consideres, fortasse causam pecuniariam habes pro optione infrarubra eligenda.

Utraque genera sensorum gradum CO2 in camera incubatoris detegere possunt. Praecipua differentia inter haec duo est quod sensor temperaturae a multis factoribus affici potest, dum sensor infrarubrum a solo gradu CO2 afficitur.

Hoc sensoria CO2 infrarubra accuratiora reddit, itaque in plerisque casibus praeferuntur. Pretio plerumque maiori veniunt, sed tempore procedente minus sumptuosa fiunt.

Imaginem tantum preme etIncubatorem CO2 sensore infrarubro nunc accipe!


Tempus publicationis: XXIV Augusti, MMXXIII